Πως να βελτιώσεις το στυλ σου - στα πάντα.

Πάμε για ένα αιρετικό post... Κάτι σαν έναν ντοπαρισμένο γιαχωβά με καραμπίνα υπό την επήρεια κόκας. Και σας χτυπάει την πόρτα για μια ενημέρωση.

Ντρριιιιν... (Αυτό είναι το κουδούνι σας, αν δεν ακούσατε καθαρά.)

Ανοίγετε την πόρτα και βλέπετε το ανθρώπινο βόδι (σε όγκο) μπροστά σας να τρέμει ιδρωμένο από την αδρεναλίνη. "Γειά σας. Ήρθα για μια ενημέρωση από την εκκλησία του στυλ. Είσαστε αμαρτωλός."

Α, ξέχασα να πω πως ο τυπάς είναι μαύρος με ξυρισμένο κεφάλι. Και έχει τατουάζ στο στήθος του, στο μέτωπο του, στο μάτι του και στο Hummer που έχει παρκάρει έξω από το σπίτι σας και στην Harley-Davisdon που κουβαλάει πάνω στη σχάρα του Hummer.

Αναρωτιέστε όλο έκπληξη: "Μα κύριε Γιαχωβά-του-στυλ, πως ξέρετε ότι είμαι άπιστος; Μυρίζει από χιλιόμετρα τελικά;"

Σας χαιδεύει στοργικά το δεξί μάγουλο με το ιδρωμένο χέρι του: "Όχι τέκνον μου. Απλά είσαι φοιτητής. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μην χρειάζεσαι βοήθεια;".

Μαμά, γιατί με έκανες κάγκουρα/αφημένο-στη-μοίρα-μου/ψευτοανάρχα;

Η αλήθεια είναι πως λίγο-πολύ όλοι έχουμε περάσει από αυτή τη φάση, τη φάση του αντι-στυλ.

Και το αίτιο είναι ένα βεβαρημένο λυκειακό παρελθόν, η φάση των πανελλαδικών που αναγκάζεσαι να παρατήσεις τον εαυτό σου, το χωριό σου που δεν το έχει ο χάρτης, τα ποτά και τα ξενύχτια του πρώτου έτους που καίνε την βραχυπρόθεσμη σου μνήμη (άρα ζεις συνέχεια την ίδια μέρα) και οι "οίκοι του διαβόλου", τα καφεπαιχνιδάδικα των πρωτοετών με ονόματα playhouse ή my house ή my hestra ή my katantia.

Αν προσπαθήσουμε να ορίσουμε το στυλ σίγουρα καλυπτόμαστε λέγοντας ότι: "δεν είναι σαν τα καφέ των πρωτοετών με επιτραπέζια".

Δεν μπορώ να πω αρκετά γι' αυτά τα εκτρώματα των καφέ που το μόνο που παράγουν είναι τιποτενιά και χασομεριά. Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά τα σιχαίνομαι. Γράψτε το κάπου αυτό γιατί όταν γίνω διάσημος θα παίζει πολύ στο Trivial Pursuit η ερώτηση: "Τι πιστεύει ο Αλέξης πως είσαστε τώρα που παίζετε τρίβιαλ;" 1) Μαλάκες, 2) Καημένοι, 3) Μαλακοκαημένοι, 4) Καημενομαλάκες.

Τώρα θα περιγράψω το πως βλέπω ΕΓΩ το στύλ. Θα είμαι απλός, ξεκάθαρος και θα μιλήσω με εικόνες για να γίνω κατανοητός. Επίσης, μην το πάρετε τοις μετρητοίς, αλλά πιάστε το γενικό νόημα.

Αν κάτι θυμίζει αυτόν (ο Cary Grant είναι):

...τότε λογικά έχει στυλ.

Αν από την άλλη θυμίζει κάτι τέτοιο:

...τότε κινούμαστε σε επικίνδυνα αντι-στυλ λημέρια.

Ξέρω ότι ήδη έχετε αρχίσει να τσαντίζεστε γιατί γίνομαι δογματικός. Βασικά, δεν με νοιάζει. Στο θέμα μας όμως τώρα..

Μερικοί βασικοί κανόνες για να βελτιώσετε το στυλ σας:

Βελτιώστε το ντύσιμό σας.

Είναι λίγο κλισέ να ξεκινάω μια λίστα για το στυλ με το ντύσιμο, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι το πρώτο πράγμα που βλέπουν οι υπόλοιποι άνθρωποι πάνω σας.

Και πραγματικά, όσο κι αν θέλω να επιβάλλω την δική μου σωστή άποψη για το "Τι είναι ωραίο ντύσιμο" θα κρατηθώ και θα μιλήσω γενικά.

Το θέμα δεν είναι το ΤΙ ακριβώς φοράτε αλλά το ΓΙΑΤΙ το φοράτε. Το ντύσιμο δεν θα πρέπει να είναι απλά ένας τρόπος για να μην κρυώνετε και για να μην φαίνεται ο πισινός σας (ή να φαίνεται). Το ντύσιμο πρέπει να είναι η ζωγραφιά πάνω στον καμβά του σώματός σας (μα τί είπα!!).

Πετάξτε τα ρούχα που σας πήρε η μαμά σας στο λύκειο. Πετάξτε τα τραγικά t-shirt με τεράστιες στάμπες του στυλ "D&G", "Armani", "Dsquared" - είναι απλά τραγικό το να είστε κινούμενη διαφήμιση. Επιλέξτε συνειδητά το τι θέλετε να προβάλλετε και το τι σας κάνει να αισθάνεστε ωραία φορώντας το και (ειδικά αν είστε άντρες) μάθετε να ψωνίζετε χωρίς την γκόμενα ή τη μάνα σας.

Στην τελική, αγοράστε και ένα περιοδικό μόδας. Όχι το φθηνότερο καγκούρικο αλλά ένα σοβαρό με καλό ντύσιμο και πάρτε ιδέες από αυτό.

Ότι κι αν λέτε όμως, το να κυκλοφορείς ως φοιτητής με φόρμα, αταίριαστη και μεγάλη φούτερ και φθαρμένο προπολεμικό nike μπασκετικό δεν είναι όμορφο.

Κάντε τα πάντα στη ζωή σας θέμα επιλογών.

Από το που βγαίνετε για καφέ ή ποτό, μέχρι το ποιους ανθρώπους συναναστρέφεστε. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πόσο συμβιβαζόμαστε στη ζωή μας και δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι πιο ποιοτικό, πιο ταιριαστό σε εμάς.

Εντάξει, μπορεί τα καφέ με τα επιτραπέζια να αρέσουν σε πολλούς, αλλά είναι και πολλοί αυτοί (οι πρωτοετείς συνήθως) που πηγαίνουν εκεί με το ζόρι. Ξέρω ακόμη πολλούς που γουστάρουν indie electonic μουσική και σκοτεινό χαλαρό περιβάλλον αλλά συχνάζουν στα πιο καγκούρικα κλαμπάκια της πόλης γιατί απλά τους τραβάνε εκεί οι άλλοι.

Κάντε επιλογές δικές σας, που αντανακλούν την δική σας προσωπικότητα. Ρισκάρετε να χάσετε κάποιες σχέσεις με ίσως αταίριαστα άτομα, αλλά κερδίζετε στυλ.

Ξεψωνιστείτε.

Αν με αναγουλιάζει κάτι περισσότερο από χαλασμένο φαγητό, αυτό είναι οι ψωνισμένες γκόμενες που κυκλοφορούν στους δρόμους. Μιλάμε, η κατάσταση είναι ακάθρεφτη (=δεν έχουν καθρέφτη σπίτι τους).Πάτημα στο make-up, τραγικά ξεκωλόρουχα και τουπέ-έπαθα-λόρδωση-δεν-πάω-καλά δημιουργούν ένα σύνολο απόλυτα αντι-στυλ. Γιατί πολύ απλά είναι ψεύτικο.

Όποτε στηριζόμαστε στις ανασφάλειες μας για να δημιουργήσουμε αυτό που είμαστε και να αρέσουμε στους άλλους τότε είμαστε αντι-στυλ. Αντίθετα όταν δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό και δεν μας ενδιαφέρει να αρέσουμε σε όλους (αλλά είμαστε πρώτα ικανοποιημένοι οι ίδοι με τον εαυτό μας) τότε γινόμαστε πιο στυλάτοι στη ζωή μας - και γνωρίζουμε τελικά ανθρώπους που μας ταιριάζουν.

Α, και αγαπητές ψωναρούλες φοιτήτριες: 1) Ούτε είσαστε το κέντρο του κόσμου. 2) Κανένας σοβαρός άντρας δεν ασχολείται μαζί σας.

Μην είσαι ψώνιο.

Ψιλό-"part 2" του προηγούμενου αλλά τώρα θα ρωτήσω σοβαρά. Πόσο ακόμη θα μας πρήξεις τα... συκώτια με το ότι πήρες iPhone και με το καινούριο σου γκαζέ αμάξι. ΟΚ, το ξέρουμε ότι έχεις λεφτά και ότι είσαι και πολύ μεγάλος άντρας (αυτό το κατάλαβα όταν μας τα έπρηξες επίσης για το πόσες έχεις πηδήξει) αλλά δεν χρειάζεται να το διαλαλείς.

Η περίπτωση αυτή λέγεται είτε "πλουσιόψωνιο", είτε "μικρομαλάκας", είτε "νεόπλουτος", είτε γενικότερα το αγαπημένο μου "παρλαπίπας".

Προσοχή, όσο αντι-στυλ είναι το να προβάλλεις το τι έχεις τόσο είναι και το να μιλάς πολύ για οτιδήποτε. Πραγματικά, αν κάτι δικό σου αξίζει (η δουλειά σου, η προσωπικότητά σου) απλά πίστεψε στον εαυτό σου και μην το κουράζεις γιατί κάτι που θα μπορούσε εύκολα να θεωρείται στυλ, γρήγορα αλλάζει σε ψώνιο.

Get a life.

Εντάξει, στην Ελλάδα το να είσαι φοιτητής είναι λογικά μια διαδικασία χαλάρωσης και τουρισμού (ειδικά τα δυο πρώτα χρόνια) αλλά το να μην κάνεις τίποτα γενικότερα είναι μια παρακμή.

Καλός ο φραπές, καλό το Pro Evolution Soccer, καλό το τσιγαράκι αλλά για πόσο ακόμη;

Ας σηκωθούμε από τις λιωμένες καρέκλες μας και να βγούμε έξω. Ας ξεκολλήσουμε από το Facebook και ας γραφτούμε σε μια σχολή skydiving. Ας ξυπνήσουμε 10 ή ώρα και ας πάμε στην σχολή με θέληση για λίγη επιτυχία.

Μερικές ιδέες για να αποκτήσουμε ζωή και παράλληλα στυλ.

Θέστε υψηλά στάνταρ.

Από τους στόχους της ζωής σας μέχρι το τι φαγητό θα φάτε σήμερα, ακρογωνιαίος λίθος μιας προσωπικότητας με στυλ είναι τα υψηλά στάνταρ.Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως όσο πιο ακριβή είναι η ζωή σας τόσο το πιο στυλάτη, ή πως όσο πιο καλή δουλειά έχετε τόσο προοδεύει και το στυλ σας. Το αντίθετο μάλιστα: Στυλ είναι να αποδεχθείς πως αυτό που εσύ επιλέγεις να κάνεις έχει αξία.

Το θέμα είναι να μπορείς να αποδεχθείς πως αξίζεις τα πάντα. Όταν πιστεύεις στον εαυτό σου και στην αξία σου, θα πει πως "γουστάρεις" το άτομό σου. Βγάλτε συμπεράσματα για τον αν αυτό είναι καλό και στυλάτο ή όχι. *hint: Είναι!*

Αποκτήστε κοινή λογική.

Μια γαμάτη τεχνική για να αποκτήσετε λίγο περισσότερο κοινωνικό στυλ, είναι να φέρετε στο μυαλό σας ένα άτομο που σέβεστε και βρίσκετε "σωστό" - όπως π.χ. ο πατέρας σας ή ο Τομ Κρουζ - και να χρησιμοποιείτε την προσωπικότητά του στην καθημερινότητα για να θέσετε ερωτήματα όπως "Θα το έκανε στη θέση μου αυτό;".

Για κάποιον περίεργο λόγο η απάντηση τις περισσότερες φορές θα είναι: "Όχι, είναι χοντρή μαλακία".

Την επόμενη φορά φίλε μου κάγκουρα που θα κάνεις μπαντιλίκια με το σαράβαλο το Saxo σου σκέψου τον παππού σου που πολέμησε με τους γερμανούς αν θα ήταν περήφανος για την κατάντια σου. Μόλις κέρδισες τύψεις και πολλά κιλά στυλ.

Διαφοροποιήσου.

Κοινός παράγοντας των πιο στυλάτων ατόμων που έχουν περάσει από αυτόν τον κόσμο είναι ότι τους έχουν όλους "γραμμένους στα ...τέτοια τους" με έναν ωραίο, ευγενικό τρόπο.

Οι στυλάτοι άνθρωποι δεν φοβούνται να διαφοροποιηθούν, να προβάλλουν κομμάτια του εαυτού τους που δεν θα γίνουν αποδεκτά από όλους, δεν φοβούνται να κάνουν τις δικές τους προσωπικές επιλογές για όλα και να πάνε κόντρα στο κατεστημένο.

Οι στυλάτοι άνθρωποι είναι τόσο όμορφα διαφορετικοί από τον μέσο μαλάκα που όλοι οι άλλοι θέλουν να τους μοιάσουν. Όταν θέλεις να μοιάσεις σε κάποιον, όμως, έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι του στυλ. Μην αντιγράφεις, δημιούργησε πρότυπα.

Πολλοί θα πουν: "Αυτά που λες αγαπητέ μαύρε γιαχωβά του στυλ είναι προσηλυτιστικές παπαριές. Φύγε από την πόρτα μου γιατί μετάλαβα προχθές την Κυριακή."

Αλλά αυτοί δεν ξέρουν πως το μόνο που άκουσε το βόδι ήταν: "Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα..."

Κι αυτοί δεν ξέρουν πως το βόδι... δεν συγχωρεί...